ای مُنتها آرزویِ عاشقان، ای دليلِ گمگشتگان، اين بندۀ ضعيف را به الطافِ بی پايان بنواختی و اين بيچارۀ ذليل را به درگاهِ احديّتت رساندی، اين تشنۀ سوخته را از عَينِ عِنايت نوشاندی، اين بيجانِ افسرده را به نسيمِ رحمت تر و تازه نمودی. شُکر تو را که از فضلِ اکبر نَصيبِ اَوفَر عنايت فرمودی و به روضۀ مبارکه مُشرّف کردی، از فيض ملکوتِ ابهايت بهرۀ بی پايان ميطلبم موفّق فرما عنايت کن.
-حضرت عبدالبهاءای فریادرسِ بینوایان ای خداوندِ مهربان، من چه لیاقتی داشتم که ایـن بخشش عظیم را شایـان فـرمودی و ایـن لطفِ جلیل را رایگان نمودی، به تقبیلِ آستان مقدّست مـوفّق کردی، چه آستانی که ارواح ملأاعلی پاسبان است و قلوبِ اهلِ ملکوتِ ابهی مقیم و راکِع و ساجِد و عاکِف و خاضِع چون راستان.
-حضرت عبدالبهاء